Lifestyle NWS Business Lady: Monique Collignon
Voor de rubriek Lifestyle NWS Business Lady interviewen wij een aantal inspirerende, talentvolle en sophisticated business ladies over hun weg naar succes. Van start tot toekomstvisie, we vragen hen het hemd van het lijf. Een paar weken terug was het de beurt aan Jamie Faber. Deze week spraken wij met Monique Collignon!
‘Hoezo “doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg”? Doei!’
‘Mijn merk moet mij overleven. Dan ben ik pas echt geslaagd als ontwerper.’ Monique Collignon wordt beschouwd als een van de meest succesvolle modeontwerpers van Nederland. In 2010 ontving ze de Dutch Designer of the Year Award, bekende dames als Carice van Houten, Lieke van Lexmond en Pia Douwes behoren tot haar vaste clientèle. Toch is het haar zakelijk niet altijd voor de wind gegaan. In 2013 werd haar bedrijf failliet verklaard, een zwarte bladzijde in haar glansrijke carrière. Die bladzijde heeft ze inmiddels moedig omgeslagen. Een klein jaar na het faillissement maakte ze een succesvolle herstart. Zonder falen geen succes, zegt men wel. Haar weg naar de top!
Chanel
‘Het begon allemaal met een brochure van Chanel die op de mat viel. Ik was negen toen en vond ‘m zo intrigerend! Die folder heeft mijn leven veranderd. Vanaf dat moment moest en zou ik een ‘Coco Chanel’ worden. Ik was denk ik een jaar of tien toen ik mijn eerste ontwerpen schetste. Mijn moeder ging vervolgens met die ontwerpen achter de naaimachine zitten. Mijn allereerste Collignon? Een groene top + broek met polkadots en wijde pijpen. Ha! Ik zie het weer helemaal voor me, hilarisch!’
Wiskunde
Ook haar vader bracht haar – niet geheel bewust – een paar handige kneepjes van het modevak bij. ‘Als mijn vader in huis weer eens iets moest repareren, hielp ik hem daar altijd bij. Dan vroeg hij mij bijvoorbeeld om te kijken of iets scheef hing en vervolgens checkten we dat met de waterpas. Door die gezamenlijke klusjes ben ik heel erg precies geworden, een must in de mode. Teken maar eens een patroon, precisiewerk. Een ontwerp bestaat al snel uit acht pagina’s, inclusief de size specs. Het is soms bijna wiskunde in plaats van mode.’
Broche van plastic bestek
Als tiener was Monique al een bijzondere verschijning. ‘Een van mijn favoriete kledingstukken uit die tijd was een geruite herenbroek met bandplooien. Mijn moeder had daar een spencer bij gebreid waar ik een broche van plastic bestek bij droeg…’ Lacht: ‘Ik was nog een beetje zoekende. Maar sinds die Chanel brochure wist ik een ding zeker: ik ging de mode in.’
Skipakken
In 1983 studeerde de Schiedamse af aan de modeacademie in Rotterdam. ‘Het was dikke vette crisis toen, de modeateliers waren op één hand te tellen. Om aan de bak te komen, moest ik zien op te vallen. Ik besloot een skicollectie te ontwerpen, uniek voor dat platte landje van ons.’ Die collectie presenteerde ze op de Internationale Sportbeurs I.S.P.O. in München alwaar ze ontdekt werd door headhunters. ‘Sportjacks voor Borsumij, een voetbalcollectie voor Adidas, wieler- en thriatloncollecties voor Gowa en een trackingcollectie voor Blaauw sport, aan het begin van mijn carrière verdiende ik mijn geld met sportkleding.’
Haute Couture
Maar het ware Fashionbloed kruipt waar het niet gaan kan. Begin jaren negentig ontwierp ze haar eerste haute couture collectie en in 1997 vestigde ze zich in Amsterdam. ‘Als je het echt wil maken in modeland, moet je natuurlijk in Amsterdam zijn. Alle grote modellenbureaus en de media zitten in Amsterdam, Amsterdam heeft haar eigen FashionWeek, het is de belangrijkste modestad van Nederland.’ Ze betrok een pand aan de Van Baerlestraat in Amsterdam Oud-Zuid en raakte bevriend met mode-iconen als Frans Molenaar, Rodrigo Otazu en Mike de Boer. Binnen de kortste keren werd haar couturehuis platgelopen door nationale én internationale sterren, ze wilden allemaal een Collignon in de kast. ‘Kenmerkend voor een Collignon? Mijn ontwerpen zijn sexy en chic, maar ook gedurfd en een beetje brutaal. Empowering women: Een Collignonvrouw staat haar mannetje, het is een dame met ballen.’
Failliet
De fashion awards uit binnen- en buitenland stroomden binnen en haar klantenbestand bleef groeien. Toch werd het modesprookje in 2013 abrupt beëindigd. Het bedrijf werd failliet verklaard. Iets met een duur huurcontract en “hier en daar een rekenfoutje”, zo viel indertijd te lezen in de media. Een shock voor modeminnend Nederland. Maar de Fashionwereld zonder Monique dat gaat zomaar niet. Een klein jaar na het faillissement maakte dit modebeest een doorstart. ‘Voor alle creatieven die het ondernemerschap ambiëren: laat je van tevoren goed informeren! Wil je een paar stickers op het raam met je bedrijfsnaam erop? Hartstikke leuk, maar je hebt wel iemand nodig die je vertelt dat je daar belasting over moet betalen. Succesvol ondernemen is iets totaal anders dan creatief bezig zijn. Het is echt een vak apart.’
Comeback Kid
Sinds die doorstart geen overpriced kantoor meer in Amsterdam Oud-Zuid maar een prachtige showroom in Amsterdam Zuid-Oost. De opening van de Mercedes-Benz FashionWeek Amsterdam, afgelopen juli, werd haar absolute comeback. Daar presenteerde ze een couturelijn gemaakt van gerecyclede petflessen. De eerste duurzame haute couture-collectie ooit. ‘Ook mijn confectielijn bestaat voor minstens 70 procent uit Waste2Wear® stoffen die gemaakt zijn van gerecycled plastic. Want laten we eerlijk zijn, we kunnen niet zo verspillend door blijven gaan op deze aardkloot.’
Topsport
Monique is here to stay en sterker dan ooit! ‘Dat laatste heb ik onder andere te danken aan mijn personal trainer Carlos Lens die me wekelijks afbeult. Ik wil de wereld veroveren, en wil je daar klaar voor zijn, dan moet je fit zijn. Zo’n eigen label is topsport. Mijn hart ligt bij het ontwerpen, maar dat moet ik er soms haast bij doen omdat ik ook nog zoveel andere taken heb. Skypen met Shanghai, modellen regelen, naaisters aansturen, zelf de laatste hand leggen aan een galajurk, mijn stagiaires aansturen en zelfs de vuilniszakken bestellen. Vrienden zeggen weleens dat ik zes banen tegelijk heb.’
High Spirit
‘Naast lichamelijke sport zit ik regelmatig aan de Sudoku’s om mijn brein te trainen. En ik ga elke avond naar mijn paard High Spirit, de beste psycholoog die je je maar kunt wensen. De naam High Spirit past ook echt perfect bij hem. Het is zo’n bijzonder dier, hij voelt me zo goed aan. Als ik in zijn ogen kijk, voel ik een intens contact. Hij fungeert als een spiegel voor mij. Ook heb ik veel steun gehad aan Helma Lieberwerth. Zij heeft Quaning ontwikkeld, een methodiek waarmee ze mensen op zakelijk vlak helpt bij het realiseren van hun leiderschaps- en bedrijfsdoelstellingen. Dankzij haar heb ik veel meer zelfvertrouwen gekregen en zij heeft me geleerd om zelfs het kleinste succesje te vieren.
Succes, moi?
Ik dacht voorheen altijd: succes, moi? Ik heb echt moeten leren om soms even trots op mezelf te zijn in plaats van alleen maar door te denderen zonder de successen te erkennen. Ik ben nu ook echt trots op wat Jan-Henny (red. haar partner waarmee ze al 28 jaar verkeert) en ik samen met ons team in twee jaar tijd weer hebben neergezet. Ik denk dat we in Nederland sowieso wel wat trotser mogen zijn op de mensen die hun kop boven het maaiveld uitsteken. We adoreren mensen die eigenlijk helemaal niet zo heel erg veel kunnen en geven af op mensen met ambitie. Hoezo “doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg?” Doei!’
Collignon forever!
Nee, Monique doet niet aan gewoon. Deze bezielende ondernemer heeft het hart op de tong, draagt mantelpakjes met sneakers eronder en laat zich creatief niet inbinden. ‘Ik heb ook eigenlijk geen keus. Ik ben een creatief dier, ik moet me uiten.’ De volgende shows staan alweer voor de deur. ‘Masters of Luxury, FashionWeek, het is weer gekkenhuis hier. Maar ik verwacht een hoop pareltjes de catwalk op te sturen. Zo heb ik een waanzinnig paars pak in mijn collectie. Als dat geen regelrechte hit wordt, eet ik mijn potlood op! Verder moet je denken aan jurkjes, pakken en overjassen. Ik ga voor klassiekers met een twist. Want alles wat klassiek is, is blijvend. Ik ben pas echt geslaagd als ontwerper als mijn merk mij overleeft. Ik hoop dat men over tientallen jaren nog steeds zegt: voor een little black dress of een tijdloos colbert moet je bij Collignon zijn. Ook wacht ik natuurlijk nog steeds op dat telefoontje van Chanel met de vraag of ik Karl wil opvolgen.
